Polatlı YHT Garı
Bir tren istasyonunda
Hava yazdan bozma
Vakit öğleye yakın, bize uzak
Son bir kez birleşiyor parmaklarımız
Anda unutmuşken zamanı
Önce onları uzak kıldı
Kıskanç yelkovanın akrebe yanaşması
Sonra gözlerimiz değdi birbirine
Son bir dokunuş
Son bir çabaydı belki de
Bir tren düdüğünün keskin çığlığı
Teğet geçti yorgun dudaklarımızdan
Titrek veda sözlerimizi düşürüverdi
Derin, ılık bir nefeste
“Kendine iyi bak, görüşeceğiz yine”
Buruk bir sessizlikte
Tebessümün aklımda
Anlık yakalanmış bir fotoğraf karesi gibi
Kalıverdi asılı
Bizi bugün böyle ayırdı
Aramızdan geçen
Kör bir ray makası